NIECO
O RASIE
CAVALIER KING CHARLES SPANIEL to mocny,mały pies,lecz
nie miniaturowy,trzymany w domu.
Jest przemiłym,przyjacielskim psem,o słodkim wyglądzie.
Posiada wspaniały charakter,jest całkowicie
pozbawiony agresji,niekonfliktowy i bardzo oddany właścicielowi.
Nawiązuje dobre kontakty z innymi psami,łatwo daje się ułożyć.
Jest
doskonałym i wesołym kompanem dzieci,a dla starych ludzi - pełnym
wyrozumiałości partnerem.
Cavalier uwielbia długie spacery,a jego,ładnie umaszczona sierść,nie jest zbyt obfita i łatwo ją pielęgnować.
Obecnie
często cavalier wykorzystywany jest w dogoterapii,a jego
ogromna sprawność fizyczna sprawia,
że jest
również mistrzem w sportach agility.
Pod koniec XX wieku cavalier był bardzo popularny w swojej
ojczyżnie - Anglii,w Ameryce oraz
Europie Zachodniej.
Również w Polsce w ostatnich latach obserwujemy zwiększone
zainteresowanie cavalierami i dość szybki ,
zauważalny
rozwój hodowli tej rasy.
Poziom cavalierów hodowanych w kraju ciągle się podnosi,co
jest efektem importu do kraju dobrych suk i psów
z
uznanych zagranicznych hodowli,oraz przemyślanych kojarzeń w
rodzimych hodowlach .
HISTORIA
POWSTANIA RASY
Przodkami małych spanieli angielskich były hiszpańskie i francuskie
płochacze.
Zarówno Cavalier King Charles Spaniel, ak King Charles Spaniel
- wywodzą się z jednego pnia.
Protoplaści obydwu ras przybyli w XIII wieku z Włoch do Anglii.
Żona
HENRYKA VIII - ANNA of Cleve - przywiozła
te psy na dwór angielski .
Za czasów ELŻBIETY I noszono je na rękach,a siedzącym
- pieski te ogrzewały nogi.
Piesek MARII STUART zasłynął tym, że po egzekucji swej pani
ukrył się
w jej szatach i nie chciał ich opuścić.
Król KAROL I wydał prawo,na mocy którego mały spaniel jako
jedyny pies mógł uczestniczyć w Radzie
Królewskiej,wchodzić do
Parlamentu,do kościoła i na audiencję
Prawo to NIGDY nie zostało odwołane.
KAROL II troszczył się ponoć bardziej o te psy niż o interesy państwa.
Trzymał je nie tylko dla zabawy ale był poważnym
hodowcą w wielkim stylu.
Dobre suki hodowlane oddawał lubiącym psy poddanym we wschodniej części
Londynu,którzy prowadzili hodowlę
według jego wskazówek.
Również wielką miłośniczką tych psów była królowa WIKTORIA
Aż do połowy XIX wieku w Anglii miniaturowe spaniele używane były
do polowania. Potem nastąpił proces,
który radykalnie
zmienił wygląd zewnętrzny tych psów.
Ponieważ Anglikom podobały się zwierzęta krótkonose,z okrągłą
głową - właśnie w takim typie psy zaczęły
dominować w hodowli .
Jednak wielu miłośników ubolewało nad nowym kierunkiem
hodowli i życzyło sobie powrotu do dawnego typu
psa o dłuższym nosie.
Dopiero po I Wojnie Swiatowej,w latach 20-tych XX wieku
zauroczony pieskami starego typu oglądanymi
na obrazach starych mistrzów,amerykanin -
ROSWELL
ELDRIDGE - udał się do Anglii na poszukiwanie
takich właśnie
piesków
Niestety,zastał tam wówczas tylko krótkonose King Charles
Spaniele,ale hodowcy powiedzieli mu,że w miotach
kingów bezustannie
przychodzą na świat szczenięta z długim nosem,które jako nie
odpowiadające
obowiązującemu wzorcowi rasy,są
eliminowane z hodowli..
ROSWELL ELDRIDGE ustanowił nagrodę pieniężną w wysokości
25 funtów (o w 1925 roku stanowiło
pokażną sumę) ,która przez 5 lat
miała być przyznawana na CRUFT's SHOW trzem najlepszym spanielom
mianiaturowym dawnego typu
Tym sposobem odtworzenie dawnego spaniela miniaturowego zaczęło
nabierać realnych kształtów.
W
1928 roku w Anglii założono Klub wspierania CAVALIR KING CHARLES
SPANIELA i od tej pory
tak zaczęto nazywać te
psy. Stworzono też wzorzec rasy.
W
1945 roku została ona uznana przez KENNEL CLUB .
Od tej pory rasa ta zaczęła się dobrze rozwijać,a także
umacniać.
CAVALIER KING CHARLES SPANIEL jest obecnie na świecie bardziej
popularny,niż jego krótkonosy krewniak
od którego
różni się także inaczej ukształtowaną głową (nie występuje
tu przodozgryz) i płaską czaszką.
NAJNOWSZA
HISTORIA CAVALIERA
Cavalierem,który dał początek współczesnemu typowi rasy i na
którym
oparty został wzorzec Cavalier King Charles Spaniela,przypuszczalnie był pies
nazywany
Ann's Son.
Prawdopodobnie pies ten urodził się jako jedno z dwóch szczeniąt
w miocie,w roku 1924
(podaną,oficjalną datą urodzin jest 29.4.1927,która jednak
podawana jest pod wątpliwość
z uwagi na istnienie zdjęcia z datą 1926,na którym pies ten
jest w pełni rozwinięty).
Ostatni miot po tym psie urodził się 30.6.1939. W tym miocie
urodziła się między innymi
Daywell Nell - matka pierwszego Cavaliera z tytułem
Championa ( Ch
Daywell Roger).
Ch
Daywell Roger
Większośc Cavalierów posiada w swoich rodowodach
Ch Daywell
Roger'a, gdyż okres,
w którym został on ojcem 48 miotów, zbiegł się w czasie z końcem
lat czterdziestych,
w których Cavaliery wyruszyły na podbój Europy, opuszczając
rodzinną Angilę.
Ch Daywell Roger zmarł w wieku 12 lat, zapisując się na trwałe
w historii rasy.
ZDROWIE
Jak każda rasa,Cavaliery posiadają parę słabszych punktów,na
które hodowcy
w
swoich programach hodowlanych starają
się zwrócić szczególną uwagę,dążąc do ich wyeliminowania.
Mitral Valve Disease
Głównym
problemem w tej rasie jest MVD (Mitral Valve Disease), czyli
choroba zastawki mitralnej.
Jest to choroba o
charakterze poligenicznym,będąca w tej chwili główną przyczyną
śmierci Cavalierów
na całym świecie.Zastawka dwudzielna łączy lewą komorę serca,z lewym
przedsionkiem. U części
Cavalierów,wraz z
wiekiem zastawka ta traci swoją elastycznośc,co w konsekwencji
powoduje częsciowe
cofanie się krwi do
lewego przedsionka podczas skurczu komory serca.Nie jest to
jednak problem dotyczący
wyłącznie Cavalierów. Ocenia się,że co trzeci pies w wieku powyżej 10
lat,niezależnie od rasy,cierpi
z powodu
niewydolności zastawki mitralnej.Wśród Cavalierów jednak
problemy z zastawką pojawiają się
wcześniej niż u
innych ras. W mniejszym lub większym stopniu nasilenia dotyczy
on juz około 50% psów
tej rasy w wieku
około 5 lat, oraz prawie wszystkich Cavalierów w wieku 10 lat!
Dlatego właśnie hodowcy
przykładają
szczególną wagę do corocznych kontroli serca u swoich suk
hodowlanych oraz reproduktorów.
W wielu krajach Europy kontrola serca u wszystkich psów tej
rasy,używanych do hodowli jest obowiązkowa.
Patellar
Luxation
Patellar
Luxation, czyli zwichnięcie rzepki jest częstą przypadłością
występującą u małych ras.
Nieznany jest niestety
sposób dziedziczenia tej dolegliwości,wiadomo natomiast,że
cecha ta ma
najprawdopdobniej
charakter poligeniczny,przez co jest trudna do wyeliminowania w
populacji.
Rzepka kolanowa jest kościstym tworem osadzonym w zagłębieniu przedniej
części kości udowej.
Jest ona połączona przy
pomocy ścięgien z kością udową oraz piszczelową. Ścięgna te
odpowiadają za
prostowanie i
zginanie stawu. Podczas gdy noga jest zginana i prostowana
rzepka porusza się w góre
i w dół,w
zagłębieniu. Przy prawidłowej budowie stawu zagłębienie powininno być na tyle głębokie aby
rzepka pasowała do niego
idealnie. Jeżeli wszystkie ścięgna,mięśnie i kości w stawie
ustawione sa
prawidłowo wówczas staw
pracuje poprawnie. Zwichnięcie rzepki,nazywane również
przesuniętym
stawem kolanowym jest
skutkiem nieprawidłowej budowy struktur kostnych,jak zbyt
płytkie zagłębienie
bloczkowe. Zwichnięcie
rzepki jest dośc łatwe do zdiagnozowania. Weterynarz może
wykonac badanie
manipulując stawem,lub
tez zdiagnozować przypadłośc opierając się na Rtg. Stopień
nasilenia
oceniany jest w czterostopniowej skali.
Stopień
1
Obraz Rtg stawu kolanowego jest prawie normalny.
Zazwyczaj nie występują zaburzenia ruchu.
Stopień
2
Rzepka jest luźno usytułowana w swojej normalnej pozycji.
Przy zgięciu stawu następuje jej zwichnięcie.
Stopień
3
Rzepka jest znacznie przesunięta w stosunku do normalnej pozycji
ale podczas manipulacji stawem może zostać ulokowana na swoim
miejscu.
Stopień 4
Rzepka
jest definitywnie przesunięta. Wada jest na tyle
poważna,że wymaga interwencji chirurgicznej.
*
* * * * *
Bardzo wiele ciekawych informacji na temat
zdrowia u
Cavalierów zawartych jest w amerykańskim serwisie:
CavalierHealth.org>>>
|