Wzorzec FCI
 Standard nr. 12 - 1999

 Nova Scotia Duck Tolling Retriever

Grupa  VIII  FCI
 Aportery, płochacze i psy dowodne. Sekcja 1 - Aportery
Podlega próbom pracy 

Kraj pochodzenia: Kanada

Przeznaczenie:
 Toller to pies który biega, skacze, bawi się wzdłuż linii brzegowej obserwując stado kaczek,
od czasu do czasu znika z pola widzenia, po czym szybko pojawia się ponownie, wspomagany
przez ukrytego myśliwego, który rzuca mu patyki lub piłkę.
 Bawiący się pies wzbudza zainteresowanie pływających z dala od brzegu kaczek,
 które są wypłaszane w zasięgu strzału.
Następnie pies jest wysyłany w celu odnalezienia martwego lub rannego ptaka.

Krótki rys historyczny:
 Nova Scotia Duck Tolling Retriever powstał w Nowej Szkocji na początku XIX wieku w celu
 wypłaszania i wyszukiwania ptactwa wodnego.

Wygląd ogólny:
 Pies średniej wielkości, silny, zwarty, harmonijny, dobrze umięśniony, o średnim
lub mocnym kośćcu; zwinny, czujny i zdecydowany.
 Wiele psów tej rasy ma nieco smutny wyraz, do momentu rozpoczęcia pracy, kiedy głowa
nabiera wyrazu głębokiego skupienia i ekscytacji.
 W pracy szybki i energiczny w działaniu; głowa noszona prawie na poziomie linii grzbietu;
 mocno owłosiony ogon znajduje się w ciągłym ruchu.

Zachowanie - charakter:
 Pies wysoce inteligentny, łatwy w układaniu, bardzo wytrwały.
 Silny i dobry pływak, urodzony i wytrwały aporter na lądzie i w wodzie, gotowy do pracy
 w każdym momencie.
 Jego silna potrzeba aportowania oraz wesołość są niezbędnymi cechami
potrzebnymi do pracy.

Głowa:
O czystej rzeźbie, nieznacznie klinowata.

Mózgoczaszka
Czaszka:
 Szeroka, jedynie lekko zaokrąglona, guz potyliczny nie wystający; policzki płaskie.
 Szerokość czaszki u przeciętnego samca wynosi ok. 14 cm pomiędzy uszami, zwężając się
do ok. 3,8 cm na grzbiecie nosa.
 Długość głowy wynosi w przybliżeniu 23 cm od nosa do guza potylicznego, ale głowa musi być
 proporcjonalna w stosunku do wielkości ciała.
Stop umiarkowanie zaznaczony.

Trzewioczaszka:
Nos:
 Grzbiet nosa zwęża się od nasady do wierzchołka, nozdrza rozwarte.
 Kolor powinien zlewać się z umaszczeniem lub być czarny.
 
Kufa:
 Zwęża się w prostej linii od stopu do wierzchołka nosa, z silną, ale nie wystającą żuchwą.
 Dolna linia kufy prawie prosta, a jej głębokość u nasady dużo większa niż ta mierzona z przodu.
 Włos na kufie jest krótki i delikatny.
 
Wargi:
Przylegają bardzo ściśle; z profilu tworzą delikatny łuk, nie tworzą fafli.
 
Szczęki/uzębienie:
 Wystarczająco silne do utrzymania dość dużego ptaka, ale o delikatnym chwycie.
 Ścisły zgryz nożycowy; wymagane jest pełne uzębienie.
 
Oczy:
 Dość szeroko osadzone, o migdałowym kształcie, średniej wielkości.
 Koloru od bursztynowego do brązowego; o przyjaznym, czujnym i inteligentnym wyrazie.
 Powieki w tym samy kolorze co wargi.
 
Uszy:
 Trójkątne, średniej wielkości, osadzone wysoko i dobrze z tyłu czaszki z delikatnie uniesioną
 podstawą, dobrze owłosione, na zaokrąglonych końcówkach włosy krótkie.
 
Szyja:
 Mocno umięśniona, dobrze wysklepiona, średniej długości, bez podgardla.

Tułów:
 
Linia górna:Prosta i pozioma.
Grzbiet: Krótki i prosty.
Lędźwie: Silne i umięśnione.
 
Klatka piersiowa:
 Głęboka, mostek sięgający łokci. Żebra dobrze wysklepione, nie są ani beczkowate ani płaskie.
 
Brzuch: Umiarkowanie podciągnięty.

Ogon:
Stanowi naturalne przedłużenie jedynie lekko opadającego zadu, szeroki u nasady,
mocno owłosiony, sięga przynajmniej do stawu skokowego.
 Ogon może być noszony poniżej linii grzbietu, z wyjątkiem, kiedy pies jest w stanie czujności
 - wtedy wygina go mocno ku górze, ale nigdy nie zarzuca na grzbiet.

Kończyny:
Kończyny przednie: Powinny wyglądać jak równoległe kolumny; proste i o mocnym kośćcu.
 
Łopatki:
 Muskularne, kości łopatek sięgające daleko do tyłu, dobrze osadzone, dające wyraźny kłąb
przechodzący w krótki grzbiet.
 Łopatki i ramiona są mniej więcej równej długości.
 
Łokcie: Powinny przylegać do ciała, nie odstające ani zbyt wciśnięte, pracujące prosto i równo
.
Śródręcza: Mocne, lekko pochylone.
 
Przednie łapy: Z mocną błoną pławną; średniej wielkości, zwarte i okrągłe, palce dobrze
wysklepione z grubymi opuszkami. Palce szczątkowe mogą być usunięte.

Kończyny tylne:
 Zad muskularny, szeroki i kwadratowy.
 Kątowanie tyłu i przodu powinno być harmonijne.
 Kości uda i podudzia są w przybliżeniu tej samej długości.
Uda: Dobrze umięśnione.
Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
Stawy skokowe: Nisko ustawione, nie są zwrócone ani na zewnątrz, ani do wewnątrz.
 Nie powinno być wilczych pazurów.
Tylne łapy: Takie same jak przednie.

Chód:
 Pies łączy wrażenie sprężystości i siły; ruchy energiczne, o dobrym wykroku przednich kończyn
i silnym napędzie tylnych.
 Łapy nie powinny być zwrócone ani do wewnątrz, ani na zewnątrz, kończyny poruszają się
w linii prostej.
 Wraz ze wzrostem prędkości, pies powinien poruszać się jednośladem,  z linią grzbietu
 pozostającą w poziomie.

Okrywa włosowa:

Włos:
 Rasa ta została wyhodowana w celu aportowania z lodowatej wody, tym samym musi posiadać
 wodoodporną, dwuwarstwową okrywę włosową:
 włos okrywowy średniej długości i twardości, z gęstym i bardziej miękkim podszerstkiem.
 Włos na grzbiecie może być lekko falisty, ale w każdym innym miejscu jest prosty.
 U niektórych psów zimą mogą tworzyć się długie, luźne fale na podgardlu.
 Delikatny włos umiarkowanie okrywa podgardle, miejsca za uszami, tylną stronę ud
 oraz przednie łapy.

Umaszczenie:
 Różne odcienie czerwonego lub pomarańczowego z jaśniejszym piórem na spodniej stronie ogona.
 Zwykle występuje przynajmniej jedno z białych znaczeń: na koniuszku ogona, na łapach
 (nie może jednak sięgać powyżej nadgarstka lub stawu skokowego), na przedpiersiu oraz
 jako strzałka na głowie.
 Psy wysokiej klasy nie powinny mieć obniżanej oceny za brak białych znaczeń.
 Pigment nosa, warg oraz powiek powinien być koloru cielistego, zlewać się z umaszczeniem
 lub być czarny.

Wielkość:
Idealna wysokość w kłębie:
psa powyżej 18 miesięcy wynosi 19-20 cali (48-51 cm);
suki powyżej 18 miesięcy wynosi18-19 cali (45-48 cm);
 
Jeden cal (2,5 cm) powyżej lub poniżej idealnej wysokości stanowi dopuszczalne odchylenie.

Waga: powinna być proporcjonalna do wielkości i kośćca psa -
45-51 funtów (20-23 kg) dla psa;
37-43 funty (17-20 kg) dla suki.

Wady:
 Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady, obniżające ocenę
 w zależności od stopnia ich nasilenia.
 
- wklęsły lub opadający grzbiet nosa
- zbyt wyraźny stop
- jasnoróżowy nos
- nos i powieki w kolorze innym niż opisane powyżej
- tyłozgryz
- duże, okrągłe oczy
- karpiowaty grzbiet, opadający grzbiet
- luźne lędźwie
- ogon w akcji noszony poniżej linii grzbietu; zbyt krótki, załamany lub zawinięty na grzbiecie
- miękkie nadgarstki
- mało zwarte łapy
- "otwarty włos" (luźny, niewystarczająco przylegający)
- brak masy u dorosłego psa
- wysokość w kłębie odbiegająca od wzorca o więcej niż 1 cal (2,5 cm)

Wady dyskwalifikujące:
- "motylkowy" nos
- tyłozgryz większy niż 1/8 cala (3 mm)
- przodozgryz, skrzywiona żuchwa
- brak błon pławnych
- biały włos na łopatkach, wokół uszu, na karku, wzdłuż grzbietu lub na bokach
- srebrzysta okrywa włosowa, szare włosy w sierści, czarne plamy
- jakikolwiek inny kolor niż odcienie czerwonego lub pomarańczowego
- lękliwość u psów dorosłych

Uwaga:
 Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone
w worku mosznowym.


(Przedruk  niniejszego wzorca ze strony Klubu Retrievera)