------- PŁEĆ -------
czyli odwieczne pytanie : piesek czy suczka?    

   Decyzja o płci naszego przyszłego czterołapego domownika powinna być podjęta na podstawie kilku wskazówek. Osobom decydującym się na pierwszego psa w życiu zdecydowanie zalecam wzięcie
suczki, ponieważ są one zwykle dużo łatwiejsze w wychowaniu niż pieski.
 Zwłaszcza, jeśli zdecydowaliśmy się na jakąś trudniejszą rasę.
 
Z posiadaniem suczki wiąże się natomiast obowiązek ścisłego pilnowania jej w okresach cieczki
 (zwykle 2 razy w roku). Minusem suczek jest to, że niektóre z nich z wiekiem mają tendencje
 do kontrolowania otoczenia, czyli może pojawić się agresja w stosunku do "nieproszonych" gości lub pilnowanie niektórych przedmiotów w domu.

Posiadanie pieska to konieczność pilnowania go przez cały rok na okrągło, by nie uciekł nam za
 zapachem suczki. Pieski, poza tym, mają tendencje do wszczynania bójek z innymi samcami,
 co sprawia, że ich wychowanie jest trudniejsze.

Jeśli mamy już jednego psa w domu, i chcemy zdecydować się na drugiego, to najlepiej będzie,
 jeśli weźmiemy psa odmiennej płci, ponieważ w ten sposób ułatwimy zaprzyjaźnienie się
obu zwierząt, lecz wiąże się to z niedogodnością  posiadania psa i suki  w okresie cieczek u tej drugiej.

-------- WIEK --------

      Większość osób biorąc psa decyduje się na szczeniaka. Taka postawa jest zasadna przede wszystkim
 wtedy, jeśli mamy wobec psa jakieś szczególne oczekiwania - zależy nam na specjalistycznym
 szkoleniu, ukierunkowaniu zwierzęcia do jakiejś pracy, itp.

Jeśli jednak chcemy mieć psa przede wszystkim do kochania, to wzięcie zwierzęcia podrośniętego,
dorosłego, a nawet emeryta też ma swoje zalety.
 Nie jest prawdą, że tylko szczeniak przyzwyczai się do nowego domu, lub, że dorosłego psa
 nie da się już niczego nauczyć.

Ogromną zaletą dorosłych psów jest to, że najtrudniejszy okres wychowawczy mają już za sobą,
 w związku z czym nie będziemy narażeni na takie zachowania, jak: obgryzanie mebli,
wycie pod naszą nieobecność, załatwianie się na dywan, itp.

Obojętne jaka będzie nasza decyzja, pamiętajmy, że zakup psa na giełdzie, w sklepie zoologicznym
lub bezpośrednio od handlarza to najgorsze z możliwych rozwiązań.

 --------- WIELKOŚĆ PSA I TEMPERAMENT ---------

     Rozmiar psa i jego temperament ma wpływ na nasze późniejsze życie z psem.
 Przede wszystkim, uważam, że osoby, które nie mają zacięcia szkoleniowego nie powinny brać psów,
 które z powodu swoich rozmiarów nie mogą być skutecznie kontrolowane na spacerach.
 Należy przy tym pamiętać, że na to, czy uda się nam utrzymac psa w chwili pobudzenia na smyczy
 zależy nie tylko od jego wzrostu, ale także od wagi i temperamentu.
 Większość ludzi nie będzie mieć problemów podczas spacerów z delikatnymi chartami,
natomiast koszmarem mogże stać się wyprowadzanie wielokrotnie mniejszego staffika.

Ze wzrostem wiąże się także "mobilność" psa, czyli możliwości zabierania go ze sobą w różne miejsca.
Zasada jest taka, że im mniejszy pies tym łatwiej będzie nam podjąć decyzje o wspólnym wybraniu się
w gości lub na wczasy.

Zastanawiając się nad wyborem odpowiedniej dla nas rasy należy pamiętać przestrogi kanadyjskiego
badacza Stanleya Corena: "Po pierwsze, jeśli wahacie się pomiędzy kilkoma rasami, to radzę
 zdecydować się na psa mniejszego i mniej ruchliwego. Dwuletnie dziecko i duży, pełen energii
pies myśliwski to nie jest najlepsze połączenie.

Po drugie, rodzinom, w których są dzieci w wieku poniżej 5 lat odradzam psy pasterskie oraz stróżujące.
Mogą one instynktownie łapać domowników zębami i podszczypywać, na co są narażone zwłaszcza
 dzieci, które poruszają się w sposób niezdarny i nieprzewidywalny."

--------- DŁUGOŚĆ  I RODZAJ WŁOSA ----------

        Zła wiadomość: większość psów linieje. Jeszcze gorsza wiadomość: niektóre psy linieją przez cały rok, bez przerwy. Dobra wiadomość: niektóre psy nie linieją w ogóle.

Większość psów zmienia szatę dwa razy w roku, i wówczas wymagają od nas szczególnie starannej
 pielęgnacji oraz sprzątania domu. Wielu właścicieli uważa, że sierść psów krótkowłosych jest
trudniejsza do usunięcia z foteli i ubrań niż sierść psów długowłosych, ponieważ jest sztywna
 i wbija się głęboko w materiał. Za to psy długowłose najczęściej przynoszą w swojej sierści
 bardzo dużo błota, suchych liści i innych zanieczyszczeń ze spacerów.
 Niektóre psy długowłose, jeśli są nie wystawiane,
 można strzyc, co pomaga w utrzymaniu psa i domu we względnej czystości.

Niektóre psy, zwłaszcza mieszkające w domach z centralnym ogrzewaniem, linieją na okrągło
przez cały rok. Można próbować podawać im zalecane przez weterynarzy preparaty
 (na przykład, z biotyną), jednak szanse na całkowite wyeliminowanie tego zjawiska są niewielkie.
 Jeśli mamy takiego akurat psa, trzeba się z tym po prostu pogodzić.

Psy, które nie gubią sierści, to przede wszystkim rasy, które wymagają strzyżenia: pudle, biszony,
 sznaucery, większość terierów, a także psy bezwłose.

Obojętne jakiego psa wybierzemy, należy dbać o jego szatę, regularnie wyczesywać oraz kąpać
w miarę potrzeb, żeby pies był miły w dotyku i pachnący.

-------- ZDROWIE I DŁUGOŚĆ ŻYCIA--------

      Popularne twierdzenie, że kundelki są bardziej żywotne niż psy rasowe, to tylko połowa prawdy.
Faktem jest, że takie kundelki się zdarzają. Faktem jest, że u psów rasowych medycyna weterynaryjna zidentyfikowała kilka tysięcy chorób genetycznych. Z drugiej strony, nie trzeba bardzo się starać,
żeby trafić na chorowitego mieszańca, a nasza wiedza o chorobach genetycznych psów rasowych
 pozwala prowadzić selekcję zmierzającą do całkowitego wyeliminowania ich z populacji.
 Przed zakupieniem psa rasowego należy zwrócić się do klubu rasy lub do weterynarza z pytaniem o to,
 jakie badania diagnozujące choroby charakterystyczne dla danej rasy powinni przejść
 rodzice naszego przyszłego szczenięcia.

Inną sprawą jest to, że niektóre rasy zostały przez człowieka tak bardzo zmienione, że
 ich przedstawiciele wzbudzają często litość swoim utrudniającym życie kalectwem.
 Mowa na przykład o wielu rasach charakteryzujących się karykaturalnie skróconą kufą i wielką głową.

Długość życia psów różnych ras jest zmienna. Ogólna zasada głosi, że im większy i cięższy pies,
tym krócej żyje. Szpice i psy ras pierwotnych dożywają 15 lat, podobnie jak niektóre mniejsze
owczarki. Średniej wielkości lekkie psy, psy myśliwskie żyją około 12 lat.
 Duże, ciężkie psy, zwłaszcza molosowate, żyją zwykle nie dłużej niż 8 - 10 lat.

Warto pamiętać, że badania wykazują, że kastracja lub sterylizacja przedłużają życie psów nawet
 o 2 lata, oraz, że przechodzona co cieczkę ciąża urojona wpływa wyniszczająco i rakotwórczo
 na organizm suczki.